Drašković: Stide li se provjetni i kulturni radnici što su žrtvujući naš identitet stvarali tuđi

Što ne poznaješ, ne možeš voljeti, a da bi nešto volio to moraš upoznati. Što ga više upoznaješ, vise voliš i spreman si veću žrtvu podnijeti da bi to sačuvao.

Nacije su se, na svoj način, kroz istorijski hod i priču u različitim okolnostima razvijale, stvarajući sopstveni indetitet. Nacije nesigurne u svoje duhovne, etičke, kulturne, istorijske i druge vrijednosti sopstveni indetitet utvrđuju na osnovu tuđeg. Potpomognuti crnogorskim  kulturnim i prosvjetnim poslenicima Srbija svoj indetitet utvrđuju na osnovu crnogorskog nasljeđa.

Dolaskom u Crnu Goru Simo Milutinović Sarajlija donio je kosovski mit, Crna Gora zemlja ratnika, bila je pogodan teren da se on i primi. Što su se generacije više upoznavale sa  istoriografijom Srbije i Srba, to je više u zaborav padala sopstvena istorija. Prosvjetni i kulturni poslenici su se utrkivali ko će vise afirmisati upoznavanje  tuđe prošlosti, najčešće na štetu crnogorske, pripisujući joj kako viteške tako i etičke vrijednosti Crnogoraca. Najbolji primjer toga su udžbenici iz kojih su se obrazovale  generacije. Nema Crnogorca koji nije upoznat sa tragedijom Srba  na Kosovu 1389. godine, i ako naši preci nijesu učestvovali u tome. Ali, malo koi zna za Saursku bitku koja se dogodila 18. septembra 1385. godine, samo 4.godine prije kosovske, u kojoj je višestruko brojnija osmanska vojska porazila naše pretke. U toj bici je poginuo gospodar Zete Balša II Balšić. Kako oni kažu “veličanstvenim” litijama čuvali su svetinje od potomaka onih čiji su preci te iste svetinje od osmanske sile sačuvali.

Jedan od mnogih junačkih podviga naših predaka a zaboravljenih “zahvaljujući “prosvetarima je i odbrana Manastira Ostrog januara 1853. od naleta Omer – paše Latasa. Kad su u devet krvavih ostroških dana odolijevali osmanskim napadima i sačuvali svečeve mošti. Kako to da ni u jednom istorijskom udžbeniku nema imena vitezova koji zabarikadirani u Gornji manastir odolješe osmanskoj opsadi? Možda učesnici “veličanstvenih“ litija znaju imena ovih vitezova i čuvaju ih od zaborava?

No ponešto zahvaljujući našim prosvetarima, pada u zaborav i iz srpske istorije.Tako  neopravdano zaboravljamo učešće srpske vojske, predvođene Stefanom Lazarevićem, Kostantinom Dejanovićem i Markom Mrnjačevićem, poznat kao Marko Kraljević, najopjevani srpski junak, zajedno sa osmanskom vojskom u bici na Rovinama protiv vlaškog vojvode Mirčeta, đe su za “odbranu” hrišćanstva život dali Konstatin Dejanović i Marko Kraljević.

U zaborav postepeno pada veliki doprinos srpske teške konjice, predvođene Stefanom Lazarevićem, u pobjedi otomanske vojske nad hrišćanskim udruženim sanagama kod Nikopolj 1396. godine i slično.

Postavlja se pitanje: Stide li se prosvjetni i kulturni poslenici, kao mi potomci  predaka koji su žrtvujući se u specifičnim okolnostima stvarali sopstveni indetitet, što smo dozvolili da se na račun našeg indetiteta stvara tuđi?

Predsjednik OOLPCG Kotor

Vido Drašković